Στα συννεφα εχω βαλει τους καημους μου

να ταξιδεψουν μακρυα απ τον δικο μου ουρανο.

Βροχη να γινουν να θαφτουν σε αγονο χωραφι

να μην ξαναφυτρωσουν άλλο πια.

Την θλιψη ερριξα στα ορμητικα νερα του ποταμου

στο χειλος καταρακτη να την φερει για να πεσει

και να σβηστει μες στα βαθεια του τα νερα.

Αγαπη ξεθαψα απ την μνημη που για καιρο ειχε χαθει.

Σπορα ποθω σε γονιμο χωραφι  να την κανω

Να δρέψω απείρους καρπούς και ηλιο ζωοδοτη

παλι για να φερω στον δικο μου πεντακαθαρο ουρανο