σμενη με τις χρυσαφενιες ακτινες του ηλιου που δειλα - δειλα χανεται στον οριζοντα,
φτανεις στην σκεψη μου κρατωντας σφικτα σαν κατι ιερο στα χερια σου το πολυποθητο
τριανταφυλλο της αγαπης μας
και κοιταζοντας το νοιωθεις ξαφνικα να ανθιζει.
Θαλεγε κανεις πως ειναι φυτεμενο αναμεσα στα δακτυλα και ποτιζεται με το αιμα της καρδιας σου.
